Liczna, świecka, zabudowa murowana pojawiła się w Krakowie od momentu lokacji miasta czyli po roku 1257. Wcześniej kamienno- ceglane budowle powstawały, przede wszystkim, z inicjatywy duchowieństwa i panujących. Największa ilość zachowanych obiektów pochodzi z okresu gotyku, choć zdarza się napotkać pozostałości romańskie. Powstawały świątynie, szpitalem obiekty obronne, szkoły, w tym zabudowa uniwersytecka. Jednak wieki średnie to nie tylko gmachy, to również życie, kultura, przywary, rzemiosło i handel. Na średniowiecznym szlaku poznamy krakowskie realia od wieku XI aż do początków nowożytności.
Szlak:
plac Świętego Ducha, Barbakan i mury miejskie, Kościół Mariacki, Rynek Główny wraz z wystawą „Podziemia Rynku- szlakiem europejskiej tożsamości Krakowa”, kościół świętego Wojciecha, Collegium Maius, bazyliki franciszkanów i dominikanów, kościół świętego Andzreja, kosciół świętego Idziego, dom Jana Długosza, Wawel z katedrą i basztami obronnymi, plac Wolnica i średniowieczne kościoły Kazimierza